Alfa
Macrochloa tenacissima
Poaceae Graminaceae
Noms en français : Alfa, Stipe tenace.
Descripcioun :L'alfa nous vèn d'Africo de l'uba (halfa en Aràbi) ounte trachis dins li relarg secarous. Es un gros gramenun que s'èi naturalisa en Prouvènço dins li tepiero seco e li garrigo, mai s'atrovo gaire. Se recounèis à si baso de fueio e à sa lengueto di proun peludo.
Usanço :Sèr à la fabricacioun de pasto à papié de qualita e peréu pèr faire de cordo, de banasto etc. Èi peréu dounado i chivau coume uno meno de civado. Se cultivo en Tunisìo e en Espagno.
Port : Erbo
Taio : 0,6 à 1,5 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Macrochloa
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 1 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 300 m
Aparado : Noun
Abriéu à mai
Liò : Tepiero seco
- Roucaio
- Garrigo
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Sud
Ref. sc. : Macrochloa tenacissima (L.) Kunth, 1829
(= Stipa tenacissima L., 1753 )
Frisoun(-de-Chios)
Erodium chium
Geraniaceae
Àutri noum : Aguïeto, Aguïo.
Nom en français : Bec-de-grue de Chios.
Descripcioun :Aquéu frisoun trachis dins li tepiero seco pas trop liuen de la mar. Douno proun d'èr à Erodium malacoides, mai èi pu pichot, dins li mémi coundicioun, dins tóuti si partido. Se recounèis à si fueio que soun bèn entaiado au mitan (fotò), à si flour souvènt (mai pas toujour) pu claro, quàsi blanco, e à si fru madur pu long (> 35 mm) e sènso rego.
Usanço :Li fueio dèvon èstre manjadisso cruso o cuecho coume pèr soun cousin, lou frisoun, Erodium malacoides.
Port : Erbo
Taio : 3 à 6 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Erodium
Famiho : Geraniaceae
Ordre : Geraniales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 1 à 1,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno - Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 50 m
Aparado : Noun
Óutobre à jun
Liò : Mar
- Tepiero seco
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Eurimediterrano
Ref. sc. : Erodium chium (L.) Willd., 1794